7/21/2012

GÖZDE'YE....

       Birgün işyerinde fido Sykpeden yazıyor Mehtap Gözde çok acil sana ulaşmak istiyormuş.Bende Dur bidakka gözde kim diyorum.Ya varya gözdenin gözünden bloğu o işte ama ben tanımıyorum Hayırdır inşallah valla çok acil konuşmak istiyormuş diyor ve bende twitterdan gözde'yi ekleyip DM atıyorum merhaba Gözde ben mehtap nasıl yardımcı olabilirim.Gözde seninle acil konuşmam lazım diyor.Ne ile ilgili diyorum annenle ilgili yazdığın yazıyla diyor.Tabi ben şok ne alaka diyorum Gözde. Tanımıyorum,İstanbul,annem ne alaka neyse telefon numaralarımızı veriyoruz Gözde beni arıyor.Efendim diyerek telefonu açıyorum.Telefonun diğer ucunda ağlamaklı bir ses Merhaba Mehtap ben Gözde annenle ilgili yazdığın yazıyı okudum Ben de anneciğimi bu yüzden kaybettim diyor ve ağlaması şiddetleniyor ne yapacağımı bilemedim .Bende aynılarını yaşadım dediğin herşeye katılıyorum.Seni çok ii anlıyorum Yazıyı okuduğumdan beri kendime gelemedim...Birsürü şey anlatıyor beni duygulandıran,onları burdan anlatmayacağım bize özelkalsın .O konuştuğu sürece sadece dinledim hiç araya girmeden nasıl bir patlama yaşıyordu belliki tekrar yaşıyordu o anları bir yandanda düşündüm demekki tek değilmişim aynı şeyleri başkalarıda yaşamış.Gözde resmen içime bir taş bıraktı ama en değerlisinden O an gerçekten Gözdenin yanında olmak ona sıkı sıkı sarılıp onunla saatlerce ağlamak istedim.Evet etrafımda bir sürü insan vardı meleğimi  kaybettiğimde ama kimsenin beni gözdenin gözdeyi de benim kadar anlayacağını sanmıyorum.Şu an en çok istediğim Gözdeyi görmek onunla dertleşmek ve bir kaç gün geçirmek.
               Az önce Gözdem aradı ve yaşgünümü kutladı,unutmamış.Bu blog dünyasının bana kazandırdığı en özel insanlardan biride Gözdedir.Seni çok seviyorum Gözde tanımadan dokunmadan görmeden ama biliyorum ki senin kalbinde de benim yaşadığım ama yerini hiç bir şekilde dolduramayacağımız bir boşluk taşıdığını ve bunu bizi bağlayan yakınlaştıran bir sebep görüyorum.Sen bundan böyle hiçbir zaman bırakmayacağım bir kardeşimsin....

5 yorum:

U.T dedi ki...

Kaybedenler için hep derler,

Üzülme alışırsın...

Acı ,Ölüm ,Terk ediliş, ...


Diner nasılsa bir gün...


Aslında hiç bir şey dinmiyor ve alışamıyorsun...


Tekrar hatırladıkça maziyi,Alıştığın sandığın,dindi sandığın elemler boğazında yeniden düğümleniyor.


Örnekteki gibi ; Bir telefon geliyor,bir yerde benzer kayıpları yaşayan bir insan çıkıyor,geçmişte yaşadığın o elemler yeniden boğazının düğümlenmesine,
gözlerinin ve yüreğinin yeniden nemlenmesine sebep oluyor.


Ama böyle elemler yağmurdan sonra açan gökkuşağı gibi de olabiliyor bazen...kendini affettirmek istercesine yeni bir dostluğa köprü olabiliyor.


Bir şeyler okuyup dindirdiğini sandığın elemlere üzülebiliyorsun.Üzücü bir haber izleyip içindeki korları yeniden alevlendirebiliyorsun..


O yüzden dinmiyor ve unutulmuyor hiçbir acı...


Şöyleki acının evrensel bir dili var,nerde olursa olsun seni aynı acıyla kuşanmış insanlarla buluşturup kutsuyor.


Önemli olanın paylaşmak olduğunu düşünüyorum.

Elini sıkıca tutacak,sana sıkıca sarılıp başını yaslayacak omuz verecek birileri seni teselli edebiliyor.


Yakınlarını kaybeden herkesin başları sağolsun bir kez daha...

Üzülmeyin,

Çok şükür deyin ki

Onlara kavuşacak bir günümüz olacak kısmetse.

Ben hep o gün için yaşıyorum :(

mismet dedi ki...

çok güzel söylemişsin umar.herzaman deyipte motive olduğum bir cümle vardır Ölüm Üstüne Acı Yoktur ve Ben En Büyüğünü Yaşadım Bu Mu Beni Üzecek diye ama evet bu aralar son 5 yıldır bu cümleye sığındım ama aslında içime atmışım yeni farkına vardığım birikmişler var ve çok ama çok üzüldüm bir kez daha anne diye defalarca ağladım.Kimse o olmuyor yerine konmuyor benim annem başkasının babası başkasının kardeşi yada herhangi bir bağı,ama şükür ki evet yanımızda destek olan omuzlar kadar bide seninle aynı acıyı yaşayan senin acısı taze olana güç vereceğin biri yada seninle birlikte acısı hala yepyeni olan birileri var ve bunlar bir anda hayatına giriyolar gözde çok ilginç bir şekilde hayatıma girdi ve bana moral oldu.Aslında bu dediklerimden bana onun da acı çekmiş olması moral veren beni rahatlatan değil onu anlayabilmek tek olmadığını görmesi benim tek olmadığımı bilmesi çok farklı bir duygu .sanırım sende bizi anlayanlardansın.İnşallah vakitlice bizlerde yanlarına gideceğiz...

Duygu Senyurek dedi ki...

KUZUCUM yorumun için teşekkürler haklsıın artık saçımı daha çok topuz yapmaya başladım zaten sıcaktan açık bırakılmıyor=)kocaman öperimm

Unknown dedi ki...

benim can arkadaşım….hiç görmeden,hiç dokunmadan gözünün yaşına,yüreğimizdeki acıyla dünyanın belkide en doğal ortak paydasında buluştuğum canım arkadaşım,kardeşim….ben senin o yazını okuduğumda inanamadım..sanki ben yazmıştım o yazıyı?sanki benim sızımı anlatmıştı birileri....işte o an anladım...aynı acıyı,kıtalar üstünde paylaşan binlerce insandan sadece ikisiydik biz..ama bu asla bir tesadüf değildi...neyse ne...çok önemli değil..seni tanıdım ya...yarama melhem,aynı şeyleri hissetmiş birisini buldum yaa...bana yetti o....iki meleğimizinde mekanı cennet olsun inşallah...Alllah'ım onları en sevdiği kullarının yanına koysun inşallah.....bazen düşünüyorumda mehtap belki onlarda orda buluşmuşlardır...nede olsa sınırlı olmayan zamana,sınırlı olmayan mekana gittiler onlar..olamazmı? seni her daim seveceğim,bunu bil yeter....bu,bir emanet gibi.......

darkolivee dedi ki...

:((((((((((((

hiç bişiy yazamıyorummmm :(